เยอรมนีมอบหมายให้ลุดวิก มีส ฟาน เดอร์ โรห์และลิลลี ไรช์สร้างพื้นที่เพื่อเป็นตัวแทนของประเทศในงานนิทรรศการนานาชาติบาร์เซโลนาปี 1929 เมื่องานสิ้นสุดลง พาวิลเลียนถูกรื้อทิ้งแต่ไม่เคยถูกลืม – แต่กลับกลายเป็นมาตรฐานที่ไม่เพียงมีอิทธิพลอย่างลึกซึ้งต่อสถาปนิกและศิลปินรุ่นต่อรุ่นเท่านั้น แต่ยังวางรากฐานของสถาปัตยกรรมสมัยใหม่อีกด้วย